Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

~ "Ωραίοι άνθρωποι, κάνατε ένα "λάθος"..."

(Δικό μας σχόλιο:
Ξέρεις πως λέγονται οι "Ωραίοι Ἀνθρωποι"αλλιώς...
Δεν ξέρεις;) 
Αποτέλεσμα εικόνας για Ωραίοι Ἀνθρωποι
Στα καδρα κρεμασμενες οι φιγουρες τους. 
Στη θυμηση φυλαγμενος ο τροπος τους. 
Στην καρδια ακουμπισμενος ο λογος τους. 
Στ΄αυτια σταματημενη η η φωνη τους. 
Το βλεμμα τους καθρεφτης της ψυχης τους. 
Ειναι οι ωραιοι ανθρωποι που συναντησαμε στη πορεια μας. 
Αυτοι που μας σηκωσαν στους ωμους τους για να δουμε παραπερα. Οσοι μας σταθηκαν και μας στηριξαν. 
Εκεινοι που εσκυψαν για να μας παρουν απο το χερι και να μας πανε μια βολτα σε μιαν αλλη λογικη. 
Αυτη που εχει μαθει να αποδεχεται, να κατανοει, να περιμενει,
να υπομενει, να επισημαινει, να μοιραζεται, να κοινωνει. 
Με πηγαια ευγνωμοσυνη, ταπεινοφροσυνη, συνεση, σεβασμο, συγκαταβατικοτητα. 
Ειναι ολοι τους ωραιοι. 
Κι ας ειναι μακρυα. 
Κι ας τους συνανταμε πιο σπανια. 
Κι ας εχουν ταξιδεψει περιμενοντας μας σε αλλες ουρανιες πολιτειες. 
Προσπαθω να βρω το χαρακτηριστικο τους...
μια φωτια που σιγοκαιε μεσα τους. 
Και φωτιζε κι αγκαλιαζε και θερμαινε και δροσιζε 
και ξεκουραζε και ενεπνεε κι εδιωχνε τα συννεφα. 
Κοινο χαρακτηριστικο σε ολους η τεχνη που ειχαν μαθει. 
Ηξεραν να ζουν! Ξερουν να ζουν. 
Με απλοτητα. Με μερακι. 
Με ανοιχτη καρδια. Οχι σκατζοχοιρενια. 
Οχι μιζερα. Χωρις μουντρουχια. 
Χωρις παραξενια. 
Ηξεραν να χαιρονται το δωρο της ζωης αξιοποιωντας το. Ξερουν να χαιρονται τον εαυτο τους και τους γυρω τους. 
Εμεις δεν ξερουμε να τους χαρουμε που τους εχουμε πολλες φορες κοντα μας. 
Ομως δεν θα ειναι για παντα...
Σημερα η μοναξια εχει πολλαπλασιαστει γιατι μειωθηκαν οι ωραιοι ανθρωποι, ή γιατι παγωσε η καλοσυνη τους ή γιατι εβγαλαν φτερα για να πανε σε αλλα μερη αγγελικα, αφου εδω ολο και περισσοτερο φροντιζει ο ανθρωπος καθε ωρα καθε μερα να γονιμοποιει και να εγκυμονει και να μεγαλωνει την κολαση του. 
Πως να χωρεσετε εσεις οι ευχαριστοι στην αγνωμοσυνη, στην κρυα καρδια, στον ατομισμο; 
Καλα κανατε και δεν ειστε εδω.
Ωραιοι ανθρωποι κανατε ενα "λαθος"...
Μαθαμε κοντα σας και τωρα...καλουμαστε να παλευουμε να αγγιξουμε κι εμεις ουρανο! 
Κι ειναι τοσο μεθυστικο αλλα το δηλητηριο ειναι πιο φθηνο και πιο νοστιμο εδω στη γη, οποτε προτιμαται κατα κορον. 
Αυτο που σας κερασαμε κι εσεις το μετασχηματιζατε σε μελι. Ποση δυναμη ειχατε; ποσο βαθεια ψυχη; που την βρισκατε; Ξερουμε μονο να σας κρινουμε. 
Δεν μπορουμε να σας διακρινουμε. 
Ωραιοι ανθρωποι. 
Ευτυχως που τους συναντησαμε στο δρομο μας. 
Καποιες φορες σκεφτομαι τελικα μας εκανε καλο ή κακο; 
γιατι το κερασμα που λαμβανεις πισω ειναι η πικρα 
και πιο σπανια η γλυκα...
Ωραιοι ανθρωποι... 

Χάρης Χωραΐτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου