Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

"Μην ξεχνάτε την Μελιτινή..."

~ "αμφ.":
Δες τι γίνεται όταν κάποιοι άνθρωποι (μέσα από την προσευχή...) από απλοί γνωστοί ή και φίλοι γίνονται πνευματικά "συγγενείς"...Θα υπήρχε κάτι αρκετό,για να ευχαριστήσουμε την Έλενα;

"Ξέρω ότι το παιδί είναι πάνω σε λόγια προσευχής και παίζει εκεί αμέριμνο, κοιμίζοντας την κούκλα με τα ξανθιά μαλλιά. 
Τον λόγο που είπες "Θεέ μου ελέησε την Μελιτινή" τον έβαλε μαξιλαράκι στο ροδαλό μωρό της, εκείνο αναστέναξε ευτυχία κι'εσύ αναρωτήθηκες από πότε τα παιχνίδια φέρονται σαν ζωντανά (βλέπεις είχες ξεχάσει ότι τα λόγια των προσευχών μας τα παίρνουν τα παιδάκια και τα παίζουν όμοια με το τόπι τους κι'έτσι χοροπηδώντας φτάνουν τον παρακλητικό λόγο στα πόδια Του, Εκείνος χαμογελάει, ευλογεί τον λόγο και τον πόθο και τότε το παιδάκι λέει στην κούκλα του το μυστικό και μαζί το παιδί και το παιχνίδι φεύγουν, για να συνεχίσουν να παίζουν...).
Ένα γύρω μικρά και μεγάλα λογάκια, κουβέντες για το κορίτσι του μελιού, Άγιοι, άγγελοι, κομποσκοίνια καλογερικά, δάκρυα-δραπέτες, χρυσαφιές γαλανές και ασημιές γραμμές παρακλήσεων στην Κυρά την Παναγιά, ένα περιβάλλον λιβανιού, δροσερής αύρας σε καυτό βραδάκι έγνοιας και από μακριά να ροζιασμένα χέρια ασκητών να βάζουν φωτιά στα ξύλα του φούρνου για τα πρόσφορα που θα ονοματιστούν σε προσκομιδές για την Μελιτινή.
"Για την Μελιτινή Κύριε" λες κι'εσύ, "για την Μελιτινή" και όσο βλέπεις το χαμόγελο να κατεβαίνει σε ροζ γραμμή από τον ουρανό, ξεθαρρεύεις και  εκτρέπεσαι σε μικρά θρασίμια-ψελλίσματα του τύπου "και για την κούκλα της Κύριε", "και για τις κορδέλες των μαλλιών της" και δεν ντρέπεσαι για το θράσος και δεν αισχύνεσαι για την πολυλογία γιατί αυτή η ευφροσύνη που λιώνει εντός σου σαν μέλι σε λουκουμάδες σε πείθει πως έχεις πει (σε αυθαιρετόν μέλος και δίχως να το καταλάβεις) "εισακήκοα Κύριε της οικονομίας Σου το μυστήριο, κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα".
Από τις λάρνακές τους οι Άγιοι βλέπουν και ευλογούν, είναι φίλοι και νιώθεις την αγάπη, της δίνεις μια της αγάπης και απαλά την σπρώχνεις προς το παιδάκι, 
"για την Μελιτινή" 
λες πάλι και βλέπεις το παιδί που ανοίγει τα χέρια του και παίρνει των Αγίων το δώρο απλά, όπως την μπάλα που παίζει και συ μαζεύεις το "δόξα Σοι" σαν μικρούλι ασημόχαρτο από σοκολατάκι που μόλις γεύτηκες και το κρατάς για να θυμάσαι την γεύση της σοκολάτας και την Μελιτινή..."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου